Terug naar zoekresultaten

3.03.15.03 Inventaris van de archieven van de Arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage, 1940-1949; Parket van de Officier van Justitie, Kamer van Toezicht op Notarissen en Kandidaat-Notarissen te 's-Gravenhage, (1916) 1940-1949 (1967)

Download inventaris als PDFDownload inventaris als XML

Bekijk de zoekhulp bij dit archief

Voer een zoekterm in
VorigeVolgende

Beschrijving

ArchiefBeschrijving van het archiefArchiefvormingInhoud en structuur van het archiefAanwijzingen voor de gebruikerVerwant materiaalBijlagen

Archief

Titel

3.03.15.03
Inventaris van de archieven van de Arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage, 1940-1949; Parket van de Officier van Justitie, Kamer van Toezicht op Notarissen en Kandidaat-Notarissen te 's-Gravenhage, (1916) 1940-1949 (1967)

Auteur

H.H. Vlasbloem

Versie

27-02-2023

Copyright

Nationaal Archief, Den Haag
2000 cc0
( Geanonimiseerde versie. )

Beschrijving van het archief

Naam archiefblok

Arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage; Parket van de Officier van Justitie; Kamer van Toezicht op Notarissen en Kandidaat-Notarissen
Arrondissementsrechtbank 's-Gravenhage 1940-1949

Periodisering

archiefvorming: 1940-1949
oudste stuk - jongste stuk: 1916-1967

Archiefbloknummer

3508

Omvang

566 inventarisnummer(s); 44,60 meter

Taal van het archiefmateriaal

Het merendeel der stukken is in het
Nederlands

Soort archiefmateriaal

Normale geschreven, getypte en gedrukte documenten, geen bijzondere handschriften.

Archiefdienst

Nationaal Archief

Locatie

Den Haag

Archiefvormers

Arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage Parket van de Officier van Justitie te 's-Gravenhage Kamer van Toezicht op Notarissen en Kandidaat-Notarissen te 's-Gravenhage

Samenvatting van de inhoud van het archief

Het rechtbankarchief is ruwweg in drie categorieën te verdelen: stukken betreffende strafzaken, civiele zaken en buitengerechtelijke zaken. Tot de strafrechtelijke stukken behoren onder andere dossiers van strafzaken, strafvonnisboeken, klappers met vermelding van rolnummer en weeklijstnummer, rolboeken van zaken die gediend hebben voor de politierechter of kinderrechter en voor de economische strafrechter, vonnissen in belastingzaken, strafrollen en processen-verbaal van terechtzittingen behandeld door de kinderrechter. Van de civiele zaken zijn de volgende stukken opgenomen: beschikkingen, vonnissen en rolboeken van zittingen van de enkelvoudige en meervoudige kamers, placettenregisters, rolkaarten, audiëntiebladen, processen-verbaal van getuigenverhoor, enquête en contra-enquête, rolbladen, rolregisters; voorts stukken betreffende faillissementen, echtscheiding, ontzetting uit de ouderlijke macht en voogdij over minderjarigen, opsluiting van krankzinnigen, ondercuratelestelling, rolboeken, vonnissen en processen-verbaal van terechtzittingen van de president in kort geding en dossiers van civiele- en strafrechtelijke ondertoezichtstelling, gevormd door de kinderrechter. Tot de stukken betreffende buitengerechtelijke zaken behoren onder meer volmachten en akten van verwerping van nalatenschappen en een serie dubbelen van de repertoria van notarissen.
De inventaris bevat tevens de archieven van het Parket van de Officier van Justitie en van de Kamer van Toezicht op notarissen.

Archiefvorming

Geschiedenis van de archiefvormer
In mei 1940 raakte Nederland bij de tweede Wereldoorlog betrokken. De Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandse gebied, dr. A. Seyss-Inquart, beloofde bij zijn ambtsaanvaarding dat de Nederlandse rechtspraak onafhankelijk zou blijven. Het vierde lid van Verordening 1/1940 (Dit Verordeningenblad verscheen op 18 mei 1940) stelde dat "de Rijkscommissaris bepaalt bij verordening welke strafbare feiten aan het oordeel van de bijzondere rechtbanken moeten worden onderworpen en in welke gevallen personen van Nederlandsche nationaliteit voor de Krijgsraad of voor den Duitschen politierechter moeten verschijnen." Bij de landmacht werd in Utrecht het Feldgericht des Kommandeurs der Truppen des Heeres, later gewijzigd in Feldgericht des kommandierden Generals und Befehlshabers der Truppen des Heeres in den Niederländen, geïnstalleerd. Deze colleges waren bevoegd strafzaken tegen Nederlanders te behandelen.
De secretaris-generaal van het departement van Justitie werd door de bezetter belast met de benoeming van de lagere leden van de zittende en staande magistratuur, terwijl benoemingen tot raadsheer in de Hoge Raad of in één der gerechtshoven en de benoemingen tot lid bij de parketten van deze colleges werd overgelaten aan de Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandse gebied. Het besluit van 4 juli 1940, nummer 36 van de Rijkscommissaris bepaalde dat de grossen van civielrechtelijke vonnissen voortaan aan niet meer In naam der Koningin zouden worden uitgegeven, maar In naam van het Recht (Im Namen des Rechtes).
Tevens moesten alle Nederlandse rechters, ambtenaren en leerkrachten onder ede hun loyaliteit jegens het Duitse gezag, het Duitse Rijk en de Duitse krijgsmacht betuigen.
Door de Nederlandse regering in Londen werd op 17 september 1944 het Tribunaalbesluit vastgesteld. De organisatie van deze gerechten voor de berechting van Nederlanders na de beëindiging van de oorlog werd hierin onder meer geregeld.
Op 30 oktober 1948 werd het besluit van 20 november 1940, waarbij de rechterlijke organisatie werd veranderd, gewijzigd en keerde men terug naar de situatie van vóór 15 januari 1941. De belangrijkste drijfveren hiervoor waren dat de rechtbank niet centraal in het arrondissement lag, dat de criminaliteit van een grote stad geen halt werd toegeroepen door provinciegrenzen en dat afgerekend kon worden met de bezettingstijd.
Het zou nog tot 1951 duren voordat het besluit van 20 november 1940 vervallen werden verklaard (zie staatsblad 1951 nummer 347). Toen werd ook een begin gemaakt met een nieuwe rechterlijke indeling. De inwerkingtreding van de wet werd op 1 februari 1952 gesteld (Staatsblad 1951 nummer 462) gesteld.
Taak en samenstelling van de arrondissementsrechtbank
Recht werd gesproken volgens in de grondwet vastgestelde regels. Deze rechtsbedeling bestond uit een driedeling t.w. de administratieve rechtspraak, de civiele rechtspraak en de strafrechtspraak.
In tegenstelling tot de laatste twee viel de administratieve rechtspraak, waarin de burger de rechter een geschil tussen hemzelf en een officiële-of overheidsinstelling voorlegde niet onder de competentie van de arrondissementsrechtbank.
De strafrechtspraak was toevertrouwd aan dezelfde rechterlijke instanties als de civiele rechtspraak. De rechters werden voor het leven benoemd en konden slechts in bij wet genoemde gevallen door de Hoge Raad uit hun ambt worden gezet. Ook hun salariëring werd bij wet geregeld.
Het hoogste rechtsorgaan van de rechterlijke macht was de Hoge raad. Daaronder ressorteerden vijf gerechtshoven, die ieder in een bepaald gedeelte (ressort) valt van Nederland bevoegd waren. Het rechtsgebied van iedere gerechtshof was verdeeld in arrondissementen. Ieder arrondissement was weer onderverdeeld in kantons. Nederland was verdeeld in negentien arrondissementen met evenzoveel rechtbanken waaronder 's-Gravenhage, dat onder het rechtsgebied van het gerechtshof 's-Gravenhage.
Straf - of criminele zaken
In strafzaken oordeelde de arrondissementsrechtbank in eerste aanleg over bijna alle misdrijven, die als volgt zijn te rubriceren:
  • alle misdrijven waarvan de kennisgeving niet aan een andere rechter was opgedragen.
  • overtredingen als bedoeld in artikelen 432-434 Wetboek van Strafrecht (bedelarij, landloperij, souteneursschap) en artikelen 465-468 Wetboek van Strafrecht lid 1 (ambtsovertredingen).
  • overtredingen als bedoeld in artikel 2 van de Wet op de Weerkorpsen.
  • overtredingen inzake belastingen.
  • overtredingen als bedoeld in de artikelen 424-431, 435a-b, 436. 450-451, 453-455 Wetboek van Strafrecht betreffende de algemene veiligheid van personen en goederen, betreffende zeden, staatsschenderij, ophitsing van dieren, belemmering van verkeer, godslastering, discriminatie, nalaten van hulpverlening, alsmede dierenmishandeling.
  • overtredingen van de Drank-en Horecawet, Jachtwet, Vreemdelingenwet, Wet op de kansspelen en de overtredingen als bedoeld in artikel 10 eerste lid van de Opiumwet.
  • overtredingen begaan door minderjarigen, die ten tijde van de overtreding de leeftijd van 18 jaar nog niet hadden bereikt.
  • kennisgeving van zaken in hoger beroep van daarvoor vatbare vonnissen in strafzaken door de kantonrechter binnen het rechtsgebied in eerste aanleg gewezen.
Voor de uitoefening van haar taken was de arrondissementsrechtbank verdeeld in verschillende kamers van tenminste drie rechters, onder wie president of vice-president. We spreken dan van een meervoudige kamer. In eenvoudige kinder, straf- en economische zaken sprak de arrondissementsrechtbank recht met één alleensprekende rechter (enkelvoudige kamer). In meer complexe zaken werd recht gesproken door de meervoudige kamer. Deze kamer behandelde ook de "hoger beroepzaken" van de kantongerechten gelegen binnen het arrondissement (de zittende magistratuur). Bij strafzaken die dienen voor de meervoudige kamer spreken de drie rechters na overleg in de raadkamer op de dag van de uitspraak, het vonnis uit in een openbare zitting. Van deze zitting wordt een proces-verbaal opgemaakt (vonnissen gewezen in strafzaken). Het vonnis wordt getekend door de betrokken rechters en de griffier. Naast rechter(s) en de griffier die het secretariaat voerde was de terechtzitting de Officier van Justitie aanwezig als vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie (de staande magistratuur). De wet betreffende de wijziging van de rechterlijke organisatie in 1956 (wet van 28 juni 1956, houdende wijziging in de rechterlijke organisatie. Staatsblad 377 hield voor de officieren van het Openbaar Ministerie in, dat één officier werd benoemd tot hoofd van het arrondissementsparket en belast was met de leiding van dit onderdeel. Later werd de titel hoofdofficier voor deze functionaris ingevoerd. Een lid van de rechtbank werd door het gerechtshof aangewezen als rechter-commissaris. Deze rechter-commissaris (rechter ter instructie) had in strafzaken de leiding van het gerechtelijk vooronderzoek. Deze besliste ook over de bewaring van een verdachte en over een eventuele verlenging van de bewaring. De rechter-commissaris werd voor de duur van twee jaren benoemd.
Strafprocedure
Het begin van iedere strafzaak ligt niet bij de rechtbank. maar bij een opsporingsambtenaar die een proces-verbaal opmaakt en dit vervolgens naar het parket van het Officier van Justitie zend. Vervolgens wordt het ingekomen proces-verbaal ingeschreven door het parket in het zogenaamde parket - of weeklijstregister (register van aangebrachte strafzaken) en krijgt en een volgnummer (weeklijstnummer, later parketnummer). De officier van Justitie (=het openbaar ministerie) had nu, rekening houdend met de ernst van het strafbare feit, drie mogelijkheden de zaak af te doen, te weten de zaak seponeren, een transactie aanbieden of de zaak voorleggen aan de kantonrechter, kinderrechter, politierechter, economische politierechter of bij ernstige misdrijven aan de meervoudige strafkamer.
Indien de zaak werd voorgelegd aan de rechter, werden het dossier die betrekking hadden op deze zaak overgedragen aan de strafgriffie van de arrondissementsrechtbank en werd de zaak ingeschreven op de rol van strafzaken, het rolboek. Behalve het parketnummer kreeg het strafdossier nu ook een numeriek rolnummer Achteraf wordt op het rolboek een alfabetische klapperkaartjes gemaakt.
Op de terechtzitting draagt de Officier van Justitie(openbaar ministerie) de zaak voor. De officier leest de tenlastelegging (beschuldiging), zoals die in de dagvaarding vermeld is voor.. Dan volgt het onderzoek ter terechtzitting, waarvan door de griffier een proces-verbaal van de terechtzitting wordt opgemaakt.
Na dit onderzoek volgde een eindvonnis, die later samen met de processen-verbaal van terechtzitting in een strafvonnisboek worden samengebonden. De officier was met ten uitvoerlegging van dit vonnis belast. In door de wet toegelaten gevallen kan tegen het vonnis hoger beroep (appel) op het gerechtshof of cassatie bij de Hoge raad worden ingesteld. Ook hiervan worden registers bijgehouden.
De procedure voor de kinderrechter verloopt vrijwel op identieke wijze als die voor strafzaken. Als een kind een strafbaar feit pleegt, dan bespreekt de kinderrechter met de officier van justitie en de raad voor de kinderbescherming wat de beste aanpak is voor het kind in een gesloten zitting, waarvan weer een proces-verbaal ter terechtzitting wordt opgemaakt.
Burgerlijke- of civiele zaken
In tegenstelling tot de strafprocedure treedt in een civiele procedure de overheid niet als "wrekende gerechtigheid", maar beslecht in de civiele procedure geschillen tussen op gelijke hoogte staande partijen.
De regels voor dit recht vinden we in het Burgerlijk Wetboek, dat op 1 oktober 1838 werd ingevoerd. In de jaren van invoering tot 1950 werd deze op diverse punten gewijzigd.
In spoedeisende civiele zaken opent de wet de mogelijkheid op korte termijn een beslissing van de rechter te vragen. Hiertoe dient het Kort Geding, een procedure die gevoerd wordt voor de president van de arrondissementrechtbank. Een kort geding is slechts toegestaan als aan twee eisen is voldaan: onverwijlde spoed en vereist zijn van een onmiddellijk voorziening.
Onder de competentie van iedere arrondissementsrechtbank viel ook de controle op notarissen, door de "Kamer van Toezicht" waarvan de president van de rechtbank voorzitter en de griffier secretaris was.
Civiele procedure: dagvaardingsprocedure
De dagvaardingsprocedure is hoofdzakelijk een schriftelijke procedure en begint met het dagvaarden van de gedaagde partij. Deze dagvaarding is een authentieke akte opgesteld door een deurwaarder of procureur, namens de eiser. Deze werd door een gerechtsdeurwaarder aan gedaagde betekend (aan diens woonhuis uitgebracht).
De plaatsing op de rol, door inlevering van de dagvaarding, vergezeld van een placet, een stuk vermelde de namen van de partijen en een korte omschrijving van de ingestelde vordering
De dagvaarding wordt bij de griffie van de rechtbank op de rol ingeschreven en de zaak krijgt hierdoor een rolnummer en een rolkaart. Uiteindelijk worden de rollen ingebonden tot rolboeken. Is de gedaagde wel bij procureur verschenen, dan neemt de procureur van de eiser conclusie van eis. De procureur van de gedaagde antwoordt met een conclusie van antwoord, waarin hij het verweer van gedaagde tegen de vordering naar voren brengt. Hierna kunnen nog conclusies van repliek (namens de eiser) en dupliek (namens de gedaagde) volgen. Deze stukken worden niet in het archief aangetroffen daar zij aan de betreffende advocaten werden geretourneerd.
Alvorens eindvonnis te wijzen, legt de rechtbank bij tussenvonnis soms bewijsvoering op door middel van getuigenverhoor, deze zijn gearchiveerd als processen-verbaal van getuigenverhoor (enquêtes), bericht van deskundigen of onderzoek naar echtheid van een geschrift. Soms kan ook een getuigenverhoor, door middel van een zogenaamde rogatoire commissie in het buitenland plaatsvinden (artikel 8 van rechtsvorderingsverdrag 1905).
Bij civiele zaken die dienen voor de meervoudige kamer wordt ook de eindbeslissing in het geschil in de raadkamer genomen. Bij de dagvaardingsprocedure wordt er een concept-vonnis opgemaakt, dat door de uitspraak ter openbare terechtzitting van kracht wordt. Van het eindvonnis wordt de door de president en de griffier ondertekende minuut in het vonnisboek gearchiveerd. Hiervan wordt een afschift voor de beide partijen, de zogenaamde grosse, opgemaakt. De winnende partij kan hiermee het vonnis ten uitvoer laten leggen.
Civiele procedure: requestprocedure
Niet alle procedures beginnen met een dagvaarding, dit kan ook gebeuren door het indienen van een verzoekschrift (request). Bepalingen in het Burgerlijk wetboek, het wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, het wetboek van Koophandel of bijzondere wet zoals de Faillissementswet en de Krankzinnigenwet schrijven deze rechtsgang zelfs voor.
De behandeling van het verzoek vind plaats in de raadkamer. De uitspraak van de rechter(s) wordt schriftelijk vastgelegd en heet in het algemeen "beschikking". Als een request op de griffie wordt ontvangen werd het chronologisch ingeschreven in een register van inschrijving, waarbij soms neveningangen zijn aangelegd, in deze inventaris zij alle nog aanwezige ingangen zoals alfabetische klappers, kaartjes of registers bij elke serie civiele requestprocedure bescheiden geïnventariseerd.
Een bijzondere afwijkend voorschrift bestond er voor echtscheidingen op verzoek van één of beide partners , waarbij alleen de rechter het huwelijk mocht ontbinden na indiening van het request. Met de uitspraak, die men in een rekestprocedure beschikking noemt, startte men na toestemming tot ontbinding een dagvaardingsprocedure, zodat men ook echtscheidingsbescheiden in de roldossiers kan terugvinden,
Naast strafzaken speelt de kinderrechter ook een rol bij civiele zaken waarbij hij door allerlei maatregelen het kind kan beschermen., bijvoorbeeld na een echtscheiding. Een bekende kinderbeschermingsmaatregel is de onder toezichtstelling (O.T.S). De rechter benoemt dan een voogd, die samen met de minderjarige en zijn (pleeg)ouder(s) kijkt in welke situatie de minderjarige het beste kan opgroeien.
Voor uitgebreide informatie over de organisatie van de rechterlijke macht in Nederland, de procedures bij rechtszaken alsmede, taak samenstelling en werkwijzen van de rechtbanken wordt verwezen naar "Werkboek rechterlijke archieven 1838 - 1940" onder redactie van R. Huijbrecht, "Berecht en gestraft; een geschiedenis van de rechterlijke organisatie en strafinstellingen, 1811-1993" van G.Beks en H.J.Ph.G. Kaajan en "Nederlands recht in kort bestek" onder redactie van A.Komen.
Functionarissen bij de rechtbank en het parket van de officier van Justitie, 1940 -1949
  • Mr. Theodoor Emanuel Rueb, president, 1937 - 1948
  • Mr. Arnold Nicolaas Kuhn, president, 1949 - 1956
  • Mr. Aart van de Koppel, griffier, 1928 - 1951
  • Mr. Peter Robert Blok, officier van Justitie, 1942 - 1953
Geschiedenis van het archiefbeheer
Het archief van de arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage bevond zich tot 3 maart 1945 in het Paleis van Justitie aan het Korte Voorhout, waarin ook het gerechtshof gehuisvest was.
In dit gebouw bevonden zich tevens de archieven van notarissen, de Burgerlijke Stand en het parket van de Officier. De kelder diende tot archiefberging. Op 3 maart 1945 is het gebouw geheel verwoest bij het bombardement op het Bezuidenhout.
Lang niet alle archiefbescheiden van voor 1945 zijn verloren gegaan. Waarschijnlijk omdat kort te voren de toegang tot de kelders met stalen platen was beveiligd. De civiele archiefbescheiden waren waarschijnlijk elders in het pand gehuisvest, zodat er vele hiaten in dit blok door de brand zijn ontstaan, maar niet het gehele archief verloren is gegaan zoals in de inventaris van de archieven van de Arrondissementen en de Parketten van de officieren van justitie in Zuid-Holland 1838-1939 op pagina 192 van C. Venema en R.Hujbrecht vermeld wordt.
De gerechtsorganen van het Paleis aan het het Korte Voorhout zijn na het bombardement elk afzonderlijk ondergebracht in tijdelijke onderkomens; de rechtbank in het oude Rode kruisziekenhuis aan de Jan van Nassaustraat 112 - 114 en het parket van de officier van Justitie eerst ook in dat gebouw, maar later in huizen aan de Raamweg 10. Het gerechtshof werd eveneens aan de Raamweg gevestigd.
De rechtbank en parket archieven waren in de Jan van Nassaustraat gehuisvest in de parterre, bunker (binnenplaats), kelders en over diverse etages. Het notarieel archief was na het bombardement ondergebracht in de kelder van het kantongerecht aan de Prinsengracht.
Pas door in het gebruik te nemen van het Paleis van Justitie aan de Juliana van Stolberglaan in 1974 werden alle elders in de Haagse binnenstad gehuisveste gerechtsorganen ondergebracht in één gebouw.
De tot dan toe gevormde archieven werden centraal bijeengebracht en beheerd door een centrale archiefdienst. Deze kreeg het beheer over alle semi-statische archieven van de in het gebouw gehuisveste gerechtsorganen. De archiefwerkzaamheden werden nu, in tegenstelling tot voor 1974, uitgevoerd door aparte aangestelde archiefambtenaren terwijl daarvoor deze werkzaamheden werden uitgevoerd door griffieambtenaren of door gerechtsbodes.
Wel waren voor 1974 bewaarders van de notariële archieven. In 1940 - 1949 waren dit respectievelijk:
Jhr. C.J.G. Six (tot 16 maart 1946) en tot 1955 H.G. van Nouhuys.
De verwerving van het archief
Het archief is krachtens bepalingen van de Archiefwet overgebracht.

Inhoud en structuur van het archief

Inhoud
In dit gedeponeerde archief van de Kamer van Toezicht treft u stukken aan, die betrekking hebben op vacatures, verlofaanvragen en klachten over notarissen.
Selectie en vernietiging Op dit tienjarenblok zijn de volgende vernietigingslijsten van toepassing geweest;
  • Lijst voor vernietiging in aanmerking komende stukken van de archieven der rechterlijke macht, wat betreft strafzaken, van het Ministerie van Justitie en het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen van 21 januari 1936 nummer 801 2e afdeling , afdeling Kunst en Wetenschappen nummer 550
  • Lijst van te vernietigen archiefbescheiden, dagtekende na 1946 en berustende onder het beheer van de griffies aan de arrondissementsrechtbanken, vastgesteld bij gemeenschappelijke beschikking van de Ministers van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur en Justitie van 11 maart 1991.
Verantwoording van de bewerking
Omdat het archief oorspronkelijk niet in tienjarenblokken was ingedeeld moest dit alsnog geschieden waarbij uit respect voor de oude orde (respect des fonds) in de oorspronkelijke ordening geen verandering is gebracht.
Zo is bijvoorbeeld ook de orde gehandhaafd, die de griffie heeft aangebracht in de rolboeken van de civiele vonnissen van de enkelvoudige en meervoudige kamer. De vonnissen zijn dus niet gesplitst in enkelvoudige en meervoudige procedures, maar in de oorspronkelijke (enkel- en meervoudig gezamenlijk) rangschikking van vonnisdatum gelaten.
Bij de opzet van het tienjarenblok is uitgegaan van de indeling zoals die is beschreven in het "werkboek rechterlijke archieven, 1838 - 1940 van R. Huijbrecht. De orde die door de archiefvormer is aangebracht, is in het tienjarenblok gehandhaafd.

Aanwijzingen voor de gebruiker

Openbaarheidsbeperkingen
Deels openbaar, deels beperkt openbaar (B).
Beperkingen aan het gebruik
Reproductie van originele bescheiden uit dit archief is, behoudens de algemene regels die gelden voor het kopiëren van stukken, niet aan beperkingen onderhevig. Er zijn geen beperkingen krachtens het auteursrecht.
Materiële beperkingen
Het archief kent geen beperkingen voor het raadplegen van stukken als gevolg van slechte materiële staat.
Aanvraaginstructie
Openbare archiefstukken kunnen online worden aangevraagd en gereserveerd. U kunt dit ook via de terminals in de studiezaal van het Nationaal Archief doen. Om te kunnen reserveren dient u de volgende stappen te volgen:
  1. Creëer een account of log in.
  2. Selecteer in de archiefinventaris een archiefstuk.
  3. Klik op ‘Reserveer’ en kies een tijdstip van inzage.
Citeerinstructie
Bij het citeren in annotatie en verantwoording dient het archief tenminste éénmaal volledig en zonder afkortingen te worden vermeld. Daarna kan worden volstaan met verkorte aanhaling.
VOLLEDIG:
Nationaal Archief, Den Haag, Arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage; Parket van de Officier van Justitie; Kamer van Toezicht op Notarissen en Kandidaat-Notarissen, nummer toegang 3.03.15.03, inventarisnummer ...
VERKORT:
NL-HaNA, Arrondissementsrechtbank 's-Gravenhage 1940-1949, 3.03.15.03, inv.nr. ...

Verwant materiaal

Beschikbaarheid van kopieën
Inventarisnummers van dit archief zijn niet in kopievorm beschikbaar
In het kader van het overbrengen van informatie op andere gegevensdrager-substitutie-, zijn door de projectgroep Invoering Vervroeging Overbrengings termijn (P.I.V.O.T.) van het Algemeen Rijksarchief grote gedeelten van het archief van de rechtbank en het parket verfilmd. In 's-Gravenhage werd hier met nog een paar andere arrondissementen mee geëxperimenteerd. De verfilmde archiefbescheiden bestaan zoals u in de inventaris zult lezen meestal uit kerngegevens zoals straf-en civiele vonnissen en de hierbij behorende ingangssystemen zoals numerieke of alfabetische registers, rolkaarten en rol klappers etc.
De verfilming van de Haagse archiefbescheiden werd door de projectgroep opgedragen aan het bedrijf KODAK te Odijk, hierin fungeerden het Ministerie van Justitie en de aangewezen archieven als toeleveringsorganisaties.
De verfilming vond plaats in 1992, waarbij in totaal 868.200 opnamen vervaardigd zijn van de aangeboden bescheiden uit de jaren 1940 - 1969, waarbij dus een gedeelte betrekking heeft op deze inventaris.
De verfilming is geschiedt conform de daarvoor geldende standaardeisen substitutieverfilming. Door de verfilmer werd vooraf controle uitgevoerd op de juiste volgorde van de te verfilmen stukken. Verfilming is geschied met behulp van een stappencamera en een doorvoercamera bij de kaartenbestanden (rolkaarten en klapperkaarten). Alle bestandsonderdelen werden verfilmd op rolfilm.
Een deel van de archivalia is dus alleen als film beschikbaar. Deze films zijn als originelen behandeld en zijn daarom aan het betreffende inventarisnummer gekoppeld. Deze films zijn aan te vragen via archiefinventaris 3.03.83, met het filmnummer als inventarisnummer (aanvraagnummer). Bij het raadplegen van deze films moet U er rekening mee houden dat op één film verschillende series archiefstukken achter elkaar verfilmd kunnen staan.

Bijlagen

Archiefbestanddelen